WAJDY OSIEDLE, 4 skupiska bloków wielkopłytowych, budowane w 1. 80 XX w. budynki o zróżnicowanym kształcie; zlokalizowane pomiędzy ►ul. K. Hoppego i ►Biblioteką Miejską w Bogucicach. Na terenie osiedla znajdują się: ►figura Matki Boskiej Boguckiej (ufundowana przez parafian w 2001), boisko osiedlowe, 2 pawilony usługowe, place zabaw.
http://www.ksm.katowice.pl/index 4.
WARSZAWA (Warszawa I/II, pierwotnie Mauve), szyb ►kopalni „Katowice”, wdechowy i odwadniający; w 1885 osiągnął 4 poziom wydobywczy 390,75 m, w l. 1912–1923 pogłębiony do 473 m; został unieruchomiony ok. 1999. Obecnie na wieży na wys. 37 m platforma widokowa w ►Muzeum Śląskim.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.
WEŁNOWSKA ULICA zob. ►Katowicka ulica
WĘDLINIARZE zob. ►Rzemiosło branży mięsnej
WIECHEĆ Stanisław (5 IX 1904, Bębło – 20 VI 1975, Katowice), działacz społeczno-polityczny. Od 1921 przebywał na Górnym Śląsku; brał udział w III ►powstaniu śląskim; od 1924 służył w 73. Pułku Piechoty, gdzie ukończył półroczną Szkołą Podoficerską. Pracował w Hucie ►Ferrum, był członkiem Rady Zakładowej, organizował życie społeczne w Zawodziu (wycieczki, zabawy). Był członkiem zarządu koła ►Związku Powstańców Śląskich w Zawodziu; w 1939 walczył w obronie Katowic (Zawodzie, Bogucice, Katowice, Załęże), wycofywał się z 73 p.p. Po powrocie do Katowic był więziony w Katowicach i Rawiczu; zesłany do KZ w Buchenwaldzie. Po zwolnieniu wrócił do Zawodzia w III 1940, był członkiem Polskiej Organizacji Partyzanckiej, komendantem placówki w Zawodziu. W czasie okupacji przebywał na robotach przymusowych w Niemczech; był więźniem KL Auschwitz. Po 1945 członek zarządu ►Związku Weteranów Powstań Śląskich i ►Polskiego Związku Zachodniego.
Zbiory Specjalne Biblioteki Śląskiej, Kronika Koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Katowicach-Zawodziu, t. 2, sygn. R 2153 III.
WIECZOREK Zygfryd (21 II 1900 – 7 IX 1939, k. Tarnowa), halmistrz (kierownik hali ?) w Rzeźni Miejskiej w Katowicach; od 24 VIII 1939 zmobilizowany – żołnierz 73. Pułku Piechoty, uczestnik walk obronnych we IX 1939; padł na froncie. Mieszkał przy ►ul. Szerokiej w Zawodziu.
APK, zesp. Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, sygn. 2362.
WILHELMS FREUDE, pole górnicze (1 kopalnia znalazcza i 1200 miar) na terenie Bogucic, nadane 2 III 1840 przez Wyższy Urząd Górniczy w Brzegu Wilhelmowi Schneiderowi i ►Wincklerom; wolne kuksy (skreślone 1899) zostały przyznane ►dominium boguckiemu i Spółce Brackiej; w późniejszym okresie kuksy znalazły się w posiadaniu ok. 40 osób; wraz z konsolidacją katowickich pól jego części zostały wymienione na inne na części pól ►Albert i ►Präserwativ.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.
WRZESIEŃ 1939. Działania militarne w Bogucicach w dniach 1–4 IX koncentrowały się głównie wokół obrony ►kopalni „Katowice”, odparty został atak grupy freikorzystów z Bytomia (dowódca Wulffen); walki toczyły się w rejonie ►cegielni kopalni Katowice i składów drewna, regularnymi patrolami zostały objęte rejony stacji benzynowej przy ul. Zamkowej. Po rozbiciu bojówek niemieckich na Bederowcu oddziały pod dowództwem ►Franciszka Kruczka, zanim wycofały się przez Małą Dąbrówkę i Milowice, oddał hołd (salwę honorową) poległym pod Wyrami żołnierzom polskim w czasie ich pogrzebu na ►Cmentarzu Bonifraterskim. Oddziały polskie przemieszczające się przez Zawodzie były ostrzeliwane przez niemieckie oddziały od strony lotniska na Muchowcu. Polskie oddziały dotarły do Wielkiego Książa w pow. miechowskim (gdzie zostały rozbite przez hitlerowskie oddziały zmotoryzowane); resztki połączyły się z wojskiem polskim pod Janowem Lubelskim i walczyły u jego boku. Na wojskowy został przekształcony ►Szpital Zakonu Bonifratrów w Bogucicach, służbę medyczno-sanitarną pełnili tam harcerze. W Zawodziu silnym oddziałem złożonym z powstańców śląskich i członków ►Oddziałów Młodzieży Powstańczej dowodzili ►Karol Orendorz i ►Jan Hassa; działania defensywne objęły stację benzynową przy ►ul. I. Paderewskiego. Oddział pozostał w Zawodziu po wycofaniu się z Katowic wojska polskiego; ujęci zostali i rozstrzelani: ►Jan Hassa, Ignacy Hassa, ►Ryszard Hassa, Adam Parczyk, Józef Jarzyna. Harcerze pomagali w obsłudze punktu przyjmowania uchodźców z polsko-niemieckiego pasa granicznego w ►Szkole Podstawowej nr 14 im. Królowej Jadwigi. Z mieszkańców Zawodzia ważne funkcje dowódcze pełnili ►Rudolf Niemczyk (komendant na pow. katowicki) i ►Paweł Tendera (komendant hufca miejskiego Związku Harcerstwa Polskiego).
WYSPIAŃSKIEGO Stanisława ULICA (I) (Sadlerstraße, Zygmunta Krasińskiego, Loganrstraße), obecnie nieistniejąca ulica (w układzie równoleżnikowym) w ►Zawodziu; łączyła ul. gen. Józefa Hallera (ob. ►ul. Bohaterów Monte Cassino) z ►ul. K. Marcinkowskiego (w ich narożniku znajdowała się ►Kolonia Huty Ferrum); w okresie okupacji hitlerowskiej przedłużona do ►ul. Szerokiej. Powstała ok. 1905; została zlikwidowana prawnie w 1983, funkcjonowała jeszcze w poł. l. 90 XX w. W okresie międzywojennym właścicielem kamienicy i stolarni był Bruno Hesse, placówkę handlową (towary spożywcze) prowadziła Helena Konieczna, działało przedszkole i place zabaw dla dzieci; po II wojnie światowej przy ulicy mieściły się: ogród jordanowski, baraki kwaterunkowe, świetlica dziecięca.
AUM Katowice, zesp. 1, sygn. 2525–2526; Skorowidz branż przemysłu, handlu, finansów, rzemiosła i zawodów wyzwolonych. Województwo śląskie 1929/1930. Katowice 1930; Księga adresowa Wielkich Katowic. Katowice 1935. Uchwała nr XXVIII/116/1983 r. Miejskiej Rady Narodowej w Katowicach z dnia 28 lutego 1983r. w sprawie zniesienia nazw 16 nieistniejących już ulic w Katowicach; Zbiór statutów miejscowych. Cz.5 (budownictwo). Katowice 1929; E. Breitkopf, E. Skorwider, A. Steuer: Zawodzie. Monografia historyczna dzielnicy Katowice-Zawodzie i parafii pw. Opatrzności Bożej. Katowice 1996.
WYSPIAŃSKIEGO Stanisława ULICA (II), zlokalizowana w ►Zawodziu, dł. 185 m, w układzie południkowym, łączy ►ul. 1 Maja z ►ul. K. Marcinkowskiego; Została utworzona decyzją władz miejskich Katowic w 2013; w pobliżu po stronie zachodniej znajduje się ►Ośrodek Sportowy „Słowian”.
WYZNANIA, w Bogucicach, Koszutce i Zawodziu od początku do l. 30. XX w. były zdominowane przez ►katolickie wyznanie wiary; wspierane przez właścicieli Bogucic (m.in. ►Katarzynę Salomonową i ►Mieroszewskich) było realizowane w ►kościele p.w. św. Szczepana i ►kościele p.w. św. Szczepana i Doroty, w okresie międzywojennym również w ►kościele Opatrzności Bożej i ►kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa; w zgromadzeniach zakonnych (►bonifratrzy, ►boromeuszki, ►Córki Miłości, ►jadwiżanki, ►Zgromadzenie Misjonarzy z Marienhill, ►Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej, ►służebniczki); propagowano przede wszystkim kulty świętych (zwłaszcza Matki Bożej), prowadzono działalność charytatywną, misyjną, oświatową i kulturalną w licznych organizacjach parafialnych (w tym m.in. ►chórze p.w. św. Cecylii). Oprócz katolicyzmu w Bogucicach występowali przedstawiciele religii mojżeszowej (judaizm), ►protestantyzmu (ewangelicy), pod koniec XX w. baptyści (od 1978 z własną świątynią, zob. ►Zbór Baptystów w Bogucicach), w l. 30. XX w. pojawiło się 4 ►grekokatolików; czynnikiem spajającym był ekumenizm. Z sekt w 1946 pojawili się w Zawodziu (►ul. I. Paderewskiego), a w l. 70. XX w. na Koszutce świadkowie Jehowy.
AKAD, zesp. Akta Lokalne 1093.
WYŻSZA SZKOŁA DLA DZIEWCZĄT, placówka oświatowa – szkoła gospodarstwa domowego wraz z pensjonatem, założona w 1858 i powierzona ►boromeuszkom. Przyjmowała uczennice z zamożniejszych rodzin. Dochody tej placówki służyły utrzymaniu ►Sierocińca. W 1876 uległa likwidacji.
I. Mierzwa: Zaangażowanie charytatywne parafii bogucickiej od połowy XIX w. po czasy współczesne i J. Myszor: Parafia p. w. św. Szczepana w Bogucicach w XIX i na początku XX w. W: Parafia bogucicka. Tradycja i współczesność. Księga jubileuszowa. Red. W. Świątkiewicz, J. Wycisło. Katowice 2000.
