RAJ (poprzednie nazwy: „Corso”, „Oaza”), kino w Załężu przy ul. Wojciechowskiego (ob. ►ul. Gliwicka) 70. Właścicielami byli: ►Dawid Altholz, Stanisława Bajerówna, Eliasz Zylberg. Zostało przejęte przez Treuhandstelle Ost (Robert Gawlik z Wełnowca); od 1940 funkcjonowało pod nazwą Gloria, a od ok. 1944 ►Apollo.
APK, zesp. Urząd Wojewódzki Śląski, sygn. 825; APK, zesp. Miasto Katowice, sygn. 400; AUM, zesp. 1, sygn. 2433; J. Lewandowski: Kino na pograniczu. Wędrówki po dziejach filmu na Górnym Śląsku. Katowice 1998; E. Buła: Bilet do kina. Katowickie przybytki X muzy 1945–1976. W: Nie tylko filmy, nie same kina. „Z dziejów X muzy na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim”. Red. A. Gwóźdź. Sosnowiec 1996.
RAKETT, klub tenisowy, zał. 1929 na ►Obrokach z inicjatywy grupy polskich inżynierów ►kopalni „Kleofas”. Należał do Zrzeszenia Górnośląskich Klubów Tenisowych Śląskiego Związku Lawn Tenisowego. Zawodnicy uczestniczyli w rozgrywkach tenisowych klasy B. Zbudował własne korty i domek klubowy. Funkcję prezesa pełnił Ślossorz. Rozwiązany w 1936.
A. Steuer: Ruch sportowy w Katowicach-Załężu (1895–1998). W: „Kronika Katowic”. T. 8. Katowice 1999; „Polonia” 1929, nr 1673.
RATAJA Macieja ULICA (od 1991, pierwotnie od 1951 Pawła Findera), dł. 0,7 km, w pn.-wsch. części ►Osiedla Witosa, administrowana przez Spółdzielnię Mieszkaniową. Ważniejsze obiekty: ►Przedszkole Miejskie nr 94, ►Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 1 w Katowicach, ►Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, ►Ośrodek Rehabilitacyjno-Rewalidacyjny.
RECKE zob. szyb ►Fortuna III.
REWIR LEŚNY ZAŁĘŻE zob. ►Las Załęski
ROSZAK Stanisław (20 IV 1896, Poznań – 11 X 1974, Katowice), lekarz pediatra, uczestnik powstania wielkopolskiego (jako lekarz podporucznik na odcinku od Zbąszyna do Leszna). Dyplom lekarski uzyskał w 1923; od 1926 mieszkaniec Katowic – lekarz Kasy Chorych, pierwszy polski pediatra w Katowicach, naczelny lekarz i ordynator, dyrektor Szpitala dla Dzieci w Katowicach (od 1945 w Załężu przekształcony w ►Wojewódzki Szpital Specjalistyczny dla Dzieci); organizator Kuchni Mlecznej dla dzieci, która przetrwała do lat powojennych; skarbnik Towarzystwa Lekarzy Polaków na Śląsku, członek Zarządu Sekcji Lekarzy Specjalistów w Związku Gospodarczym Lekarzy Polaków Woj. Śląskiego. W 1936 uczestniczył w zjeździe jubileuszowym Związku Młodzieży Polskiej „Zet” w Warszawie. W 1939 uwięziony przez gestapo – ze względu na brak pediatrów pozwolono mu na pracę lekarza w Kasie Chorych w Katowicach; wspomagał materialnie rodziny lekarskie wysiedlone z Górnego Śląska do Generalnej Guberni, współpracował ze służbą zdrowia inspektoratu Katowice Okręgu Śląskiego Armii Krajowej, pracował też w Ubezpieczalni Społecznej. Od 1947 współpracował ze Społecznym Komitetem Budowy Sanatorium dla Dzieci w Rabce im. Wincentego Pstrowskigo. W 1951 zorganizował Oddział Śląski Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego i został jego przewodniczącym. Pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.
K. Brożek: Polscy lekarze na Górnym Śląsku i Śląsku Cieszyńskim od końca XIX do połowy XX wieku. Katowice 2009.
RÓŻYCKI Gustaw Michał (14 I 1892, Sucha Beskidzka – 2 III 1975, Bytom), konstruktor. Był absolwentem Politechniki w Leoben; w 1933 kupił i rozbudował Fabrykę Maszyn Górniczych ►MOJ w Załężu; konstruktor wielu nowych urządzeń i maszyn górniczych oraz twórca nowoczesnego motocykla MÓJ. Był członkiem Związku Odwetu (kierował Obwodem na Górny Śląsk), więźniem hitlerowskich obozów koncentracyjnych: Dachau, Mauthausen, Auschwitz, Sachsenhausen, Buchenwald; po ►II wojnie światowej pracował kolejno jako: kierownik zbytu w świętochłowickim Zjednoczeniu Fabryk Maszyn Górniczych, dyrektor działu zaopatrzenia maszynowego w Centrali Zaopatrzenia Materiałowego Przemysłu Węglowego w Katowicach, dyrektor techniczny wrocławskiej Fabryki Maszyn Elektrycznych, kierownik budowy kopalń „Halemba” i „Nowy Wirek” w Rudzkim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego w Bytomiu, kierownik pracowni, a później generalny projektant w Biurze Projektów Górniczych w Katowicach. Od 1959 pracował w katowickim oddziale Dolnośląskiego Biura Projektów Przemysłu Węglowego. Na emeryturę przeszedł w 1962. Usprawnił i wynalazł rodzaj silnika spalinowego z wirującym tłokiem (opatentowany w 1947) i przenośnik urobku „Rogus”; opracował rozwiązania usprawniające transport taśmowy i wprowadził hydrotransport mas ziemnych w kopalniach odkrywkowych; prowadził prace nad szynowymi pojazdami z taśmą przesuwaną na rolkach, które miały służyć do transportu nadkładu i urobku (interesujące technicznie – w większości nie zostały wdrożone do produkcji).
J. Jaros: Różycki Gustaw Michał (1892–1975). W: Polski słownik biograficzny. T. 32. Wrocław–Warszawa–Kraków 1991.
