DANIELAK Edward (11 X 1913, Särchen, Niemcy – 9 II 1969, Katowice) – lekkoatleta, zawodnik KS „Pogoń” Katowice (1934–1939). Osiągnięcia: 3 (0–0–3) medale MP – hala: 3 x 800 m (1938), otwarty stadion: bieg na 400 m (1939), 4 x 400 m (1939).
H. Kurzyński, S.Pietkiewicz, M. Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony. Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego: mężczyźni. Warszawa 2004.
DATEK zob. ►Geisler Arthur
DĄBROWA, zob. ►Kiszczuk Eugeniusz.
DĄSAL Mirosław (1952 – 27 V 1989), pseud. Falco – polski wspinacz i alpinista, autor artykułów i książek o tematyce wspinaczkowej; członek Klubu Alpinistów w Katowicach. Zginął w lawinie podczas wyprawy (w której uczestniczyli: Andrzej Heinrich, Eugeniusz Chrobak, Mirosław Gardzielewski i Wacław Otręba) na Mount Everest. Jego nazwisko zostało upamiętnione na Pomniku Alpinistów w Katowicach odsłoniętym 28 X 2015.
Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Red. M. i J. Kiełkowscy. Katowice 2013.
DEJA (do 1937 Depta) Franciszek (18 IX 1912, Piesna – 28 IV 1971, Mysłowice) – lekkoatleta, zawodnik Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” Siemianowice (1931–1938), Kolejowe Przysposobienie Wojskowe Katowice (1938–1939), KS „Pogoń” Katowice (1945–1946), KS „Kolejarz” Opole, KS „Kolejarz” Warszawa. Osiągnięcia: 1 (0–0–1) medal MP – 3 m. w rzucie młotem (1946).
H. Kurzyński, S. Pietkiewicz, M. Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony. Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego: mężczyźni. Warszawa 2004.
DEMUTH Feliks (4 V 1905, Essen – 8 IV 1987, Katowice) – działacz sportowy, piłkarz. Trenował i występował w klubach: Sport Verein Essen Nord, Rawicki KS „Rawicz”, „Victoria” Jarocin; w l. 1923–1936 w KS „Dąb” Katowice, gdzie pełnił w tym samym czasie funkcję sekretarza klubu. W 1936 przez 1 sezon występował w I lidze. W 1946 był współzałożycielem RKS „Kopalnia Eminencja” Dąb, a w l. 50. XX w. członkiem zarządu KS „Koszutka”. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Katowicach-Dębie.
APK, zesp. Urząd Wojewódzki Śląski, Wydział Ogólny, sygn. 334; A. Gowarzewski, współpr. B.L. Szmel i in.: Mistrzostwa Polski. 100 lat prawdziwej historii. [T.] 1: Ludzie 1918–1939. Katowice 2017; https://www.fara-dab.pl/cmentarz.
DEPTA Franciszek zob. ►Deja Franciszek
DERA Ewald Teodor (9 XI 1931, Szopienice – 27 XII 1983, Gliwice), piłkarz, reprezentant Polski juniorów, zawodnik HKS Szopienice, KS Podlesianka Podlesie; KS Piast Gliwice; z tym ostatnim klubem awansował do II ligi i 1/8 Pucharu Polski; słynął z bardzo mocnego strzału.
Mistrzostwa Polski. 100 lat prawdziwej historii, t. 6, Ludzie 1962–1982, red. A. Gowarzewski i in. Katowice 2022.
DITTMAR Otton Józef (15 VII 1906, Katowice – 11 XI 1977, Katowice) – ślusarz, piłkarz, zawodnik klubów: „Preußen” Katowice, „Polonia” Warszawa, „Pogoń” Katowice, IFC Katowice; w l. 1927–1928 występował w I lidze. Dziadek Agnieszki Bibrzyckiej – reprezentantki Polski w koszykówce.
A. Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. 100 lat prawdziwej historii. T. 1: Ludzie: 1918–1939. Katowice 2017.
DŁUGAJCZYK Wilhelm (13 I 1914, Józefowiec – 10 IX 1972, Katowice) – piłkarz, zawodnik KS „Dąb” Katowice, KS „Rozdzień” Szopienice, po 1945 KS „Baildon” Katowice. W 1936 występował w I lidze państwowej w barwach KS „Dąb”; po zakończeniu kariery sportowej był sędzią piłkarskim.
A. Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. 100 lat prawdziwej historii. T. 1: Ludzie: 1918–1939. Katowice 2017.
DOBIJA Bolesław (11 XI 1921, Rybarzowice, pow. bielski – 25 X 1965) – działacz sportowy Śląskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej (m.in. wiceprezes do spraw sportowych kontaktów z zagranicą); wieloletni członek Zarządu Związku Piłki Ręcznej w Polsce, sekcji sportowej Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W okresie okupacji hitlerowskiej był więziony przez gestapo w Bielsku, do 2 III 1942 przebywał w KL Auschwitz (nr obozowy: 24757).
S. Jarecki: Rozwój piłki ręcznej na Śląsku. Cz. 2: 1961–1970. Katowice 1973; „Sport” 1965, nr 129; http://041940.pl/gehenna-obozowa/martyrologium-mieszkancow-bielska-bialej-bystrej-czechowic-dziedzic-jasienicy-jaworza-komorowic-koz-mikuszowic-porabki-szczyrku-wilamowic-wilkowic-zabrzega-w-latach-1939-1945-slownik.
DOBROWOLNY Zbigniew Euzebiusz (30 IV 1920, Jaworów k. Stanisławowa – 20 XII 1991, Katowice) – dziennikarz sportowy. Dziennikarskiego fachu uczył się w l. 1935–1939 w „Wiadomościach Sportowych” ukazujących się w Stanisławowie. Był pracownikiem i zastępcą redaktora naczelnego gazety „Sport” (1950–1968, 1971–1981), kierował Działem Ogłoszeń w Śląskim Wydawnictwie Prasowym (1969–1971). Był ekspertem w sprawach lekkoatletyki, jednym z dwóch polskich członków komisji statystycznej Europejskiej Federacji Lekkoatletycznej, członkiem zarządu Śląskiego Okręgowego Związku Lekkoatletycznego. Autor wydawnictw: Królowa w hali; Liga gra i po czterdziestce; Sportowcy XXX-lecia. Spotkania przyjaciół. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
B. Tuszyński: Bardowie sportu. Wydawnictwo z okazji 50-lecia Klubu Dziennikarzy Sportowych. Warszawa 2009.
DOBROWOLSKI Witold (5 XI 1912, Sosnowiec – 14 VII 1975, Henryków k. Warszawy) – dziennikarz sportowy, sprawozdawca radiowy (1934–1962, 1969–1973). Kombatant II wojny światowej – żołnierz 81. Pułku Piechoty im. Stefana Batorego, uczestnik walk pod Sulejowem (5 IX 1939), internowany w oflagu VII (Murnau). Po wojnie organizował rozgłośnię Radia Katowice, gdzie w l. 1945–1962 kierował redakcją sportową. Był sprawozdawcą m.in.: XIV IO (1948), XV IO (1952), VII IO (1956), XVII IO (1960), ME w boksie (1953, 1955, 1957, 1959), MŚ w hokeju na lodzie (1955, 1959), wielkich międzynarodowych meczy piłkarskich w l. 50 XX w. (Węgry – Anglia, Polska – ZSRR w Chorzowie, Moskwie, Lipsku). W l. 1962–1969 kierował redakcją sportową TVP w Warszawie. Był wychowawcą wielu pokoleń sprawozdawców sportowych. Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi. Pochowany w Sosnowcu-Zagórzu.
B. Tuszyński: Bardowie sportu. Wydawnictwo z okazji 50-lecia Klubu Dziennikarzy Sportowych. Warszawa 2009.
DOKTOR, zob. ►Rauchmaul Emil.
DOŁGOWICZ Mirosław (18 VII 1947 – 8 I 2021), zapaśnik w stylu klasycznym, zawodnik GKS Katowice, reprezentant Polski. Osiągnięcia: 1 (1–0–0) medal MP (1970) – 1 m. w wadze do 68 kg; był starszym bratem bardziej utytułowanego Jana. Pochowany został w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Katowicach-Wełnowcu przy ul. Cedrowej.
https://www.zapasy.org.pl/articles/zmarl-miroslaw-dolgowicz; inskrypcja nagrobkowa na cmentarzu w Katowicach-Wełnowcu.
DOMAGALSKI Feliks (1896, Poznań – 1943, Oświęcim), emerytowany porucznik Wojska Polskiego; działacz turystyczny, kierownik biura Oddziału Górnośląskiego PTT w Katowicach (1937–1939), działacz konspiracyjny zamordowany przez Niemców w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.
J. Gaj: Dzieje turystyki w Polsce. Warszawa 2008.
DONIEC Janusz (1942 – ok. 25 II 1990, Katowice) – działacz sportowy, wiceprezes do spraw sportowych KS „Baildon” Katowce.
„Dziennik Zachodni” 1990, nr 40.
DONIEC Witold (1921–?), inżynier, hokeista na lodzie, piłkarz; zawodnik sekcji hokeja na lodzie MKS Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach, piłkarskiej KS Pogoń Katowice (od 1937); szybownik, spadochroniarz, waterpolista, pływak; współtwórca sekcji hokeja na lodzie Baildonu Katowice; członek kolegium sędziów Polskiego Związku Hokeja na Lodzie; odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”; wystąpił w meczu reprezentacji klubów szkolnych Katowic przeciw olimpijskiej reprezentacji Japonii na Torkacie (1936).
Opowieści inż. Dońca, W: „Sport Śląski” 1988 nr 1.
DRAGA Ludwik (30 VII 1920, Stanowice – 4 VI 2010, Rybnik) – motocyklista, działacz żużlowy, pionier sportu motocyklowego w Rybniku i na Śląsku. Jako zawodnik występował w: Katowickim Klubie Motocyklowym, KS „Pogoń” Katowice (1946–1948), Rybnickim Klubie Motocyklowym (1949–1952). Występował w reprezentacji Polski. Pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach; był współzałożycielem Polskiego Związku Motocyklowego w Opolu, szkoleniowcem i kierownikiem sekcji żużlowej KS ROW Rybnik, sędzią zawodów, a także z ramienia Federacji Imprez Motorowych ekspertem badającym paliwa podczas IMŚ w Chorzowie i MŚ par żużlowych w Rybniku. Osiągnięcia: 1 (1–0–0) medal MP – 1 m. w żużlu (1947), triumfator rywalizacji Grand Prix w Sosnowcu, Sopocie, Zakopanem i Warszawie. Zmarł w wyniku obrażeń odniesionych podczas wypadku samochodowego; pochowany został na cmentarzu w Stanowicach.
H. Grzonka: Speedway – indywidualne mistrzostwa Polski. Katowice 1998; www.nowiny.rybnik.pl/artykul,17595,kierowca-seata-nie-zyje_-to-byly-zuzlowiec.htm.
DRESZER Rainhold (1 III 1917 – ok. 1984, Niemcy) – piłkarz, napstnik; zawodnik KS „Dąb” Katowice (1932–1939), po 1945 KS „Baildon” Katowice. W 1936 w barwach KS „Dab” wystąpił w 7 meczach I ligi państwowej. W 1982 wyjechał do Niemiec.
A. Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. 100 lat prawdziwej historii. T. 1: Ludzie: 1918–1939. Katowice 2017.
DROZD Emanuel (25 XII 1896, Wełnowiec – 18 I 1938, Wełnowiec), pracownik Hohenlohe SA, sekretarz honorowy Wydziału Sędziowskiego Śląskiego Związku Piłki Nożnej w Katowicach – od 1923 dokooptowany do zarządu kolegium. Pochowany na cmentarzu w Wełnowcu.
APK, zesp. Urząd Wojewódzki Śląski, Wydział Przemysłu i Handlu, sygn. 3081a; „Polonia” 1938, nr 4763–4764.
DROZD Ryszard Sławomir (16 VI 1934 Jasło − 7 III 2012 Katowice), szachista; kluby: DWP Warszawa, Hetman Szopienice; mistrz FIDE od 1983 roku; osiągnięcia: 3 (1−1−2) medale MP − 1 m druż. (1956), 2 m indyw. w szachach błyskawicznych; 3 m ind. – szachy klasyczne (1960, 1961); wielokrotnie zwyciężał w indywidualnych mistrzostwach Śląska seniorów. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Lublińcu.
DROZDOWSKI Kazimierz Franciszek (4 III 1907, Kraków– 6 VIII 1993, Katowice) – lekkoatleta, zawodnik klubów: „Cracovia” Kraków (1925–1936), „Pogoń” Katowice (1937–1939, 1945–1947), 4-krotny reprezentant Polski (1938). Osiągnięcia: 3 (0–0–3) medale MP (1938–1946) – 3 m. bieg na 400 m (1938, 1946), sztafeta 4 x 400 m (1939); 1 (0–0–1) medal Halowych Mistrzostwa Polski – 3 m. bieg na 800 m (1938). W 1938 był współrekordzistą Polski w sztafecie szwedzkiej. Działacz Śląskiego Okręgowego Związku Lekkoatletycznego w Katowicach (członek komisji sportowej w 1947), trener lekkoatletów KS „Pogoń” Katowice (do 1949).
A. Steuer: Z dziejów katowickich klubów sportowych – Pogoń Katowice 1920–1949. W: „Kronika Katowic”. T. 11. Katowice 2010; H. Kurzyński i in.: Historia finałów lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920–2007: konkurencje męskie. Szczecin 2008.
DROŻDŻOWSKI Feliks (15 X 1949, Połaniec – 1 V 2020, Żywiec); szermierz – szpadzista, zawodnik (1971–1982) i trener (1983–1990) sekcji szermierczej GKS Katowice, reprezentant Polski seniorów, uczestnik MŚ w 1974 roku. Osiągnięcia – 13 (2–6–5) medali MP: 1 m (1974, 1976) drużynowo; 2 m indywidualnie (1974, 1983), drużynowo (1971, 1978, 1980 i 1984); 3 m indywidualnie (1976), drużynowo (1972, 1973, 1983 i 1986). Został pochowany na cmentarzu miejskim na Wzgórzu Bułgarskim w Żywcu.
K, Marcinek: Leksykon polskiej szermierki 1922–2012. Warszawa 2012; https://www.pzszerm.pl/news/10304/zmarl-feliks-drozdzowski.html
DUBLASZEWSKI Jan (27 V 1899 Łódź – 9 II 1992, Katowice), policjant, założyciel i kierownik sekcji kolarskiej Policyjnego Klubu Sportowego Katowice; w l. 1945–1948 i 1957–1958 przewodniczący Wydziału Spraw Sędziowskich Śląskiego Związku Piłki Nożnej w Katowicach.
A. Steuer: Koncepcje organizacyjne w sporcie katowickim na przykładzie dziejów Policyjnego Klubu Sportowego w Katowicach w latach 1924–1939. [w:] „Kronika Katowic”. T. 6. Katowice 1996; Kolegium sędziów Śląskiego Związku Piłki Nożnej w Katowicach. Jednodniówka 1920–1960. Katowice 1960; pismo USC Katowice z 28 XI 2017 w MHK.
DUDEK Renata (10 IX 1963, Koszalin – 24 IV 2015), koszykarka, zawodniczka AZS Koszalin, AZS AWF Katowice (1982–1990). ROW Rybnik (1990–1991), HKS Stal Bobrek (od 1991), reprezentantka Polski, uczestniczka uniwersjady w 1987 roku.
https://pzkosz.pl/aktualnosci/n/62498/zmarla-renata-dudek.html
DUTKOWSKI Zbigniew (17 XII 1925, Rypin – 22 III 2013, Warszawa); dziennikarz sportowy, w 1947 zadebiutował w katowickim „Sporcie”, w latach 1952–1981 kierował działem sportowym „Trybuny Robotniczej”. Na łamach tej gazety publikował przez 30 lat stały felieton 7 dni w sporcie, publikował również w „Przeglądzie Sportowym” (cykl Węglem pisane) i „Tempie”. Był autorem kilku książek o tematyce tenisowej: 150 rakiet. Najlepsi tenisiści świata (1984), T – jak tenis (1979), artykuły o historii tenisa publikował także w miesięczniku „Tenis” (m.in. cykl Encyklopedia A...Z). Ponadto wydał m.in. Gwiazdy, bramki, emocje Stadionu Śląskiego (1978).
https://www.rp.pl/wydarzenia/art5651101-zmarl-zbigniew-dutkowski
DWORAKOWSKA Joanna (21 X.1978, Warszawa – 13 IV 2024, Warszawa), szachistka, arcymistrzyni (od 1997 roku), posiadaczka męskiego tytułu mistrza międzynarodowego (od 2001), w I dekadzie XXI w. była zawodniczką Hetmana Szopienice. Osiągnięcia: 7 (3–3–1) medali MP w szachach klasycznych – 1 m. (1997, 1998, 2001), 2 m. (1995, 2000, 2003), 3 m. (2006), wielokrotna medalistka MP w szachach błyskawicznych (złota: 1997, 2002, 2007), medalistka drużynowych MP (złota: 2000, 2001, 2007, 2008, 2011); ponadto – zwyciężyła w turnieju w Krynicy (1996), wielokrotnie reprezentowała Polskę w imprezach międzynarodowych: awansowała do trzeciej rundy MŚ kobiet w Moskwie (2003), zajęła 9–12 miejsce w Pucharze Świata w Hyderabadzie (2004), zdobyła drużynowe wicemistrzostwo świata juniorek do lat 20 oraz złoty medal indywidualnie na 3. szachownicy (1997), 2 (0–0–2) medale ME w szachach szybkich (2000, 2006), 1 (0–1–0) medal AMŚ (2004); wielokrotnie reprezentowała Polskę w rozgrywkach drużynowych, m.in.: w olimpiadach szachowych (1996, 1998, 2000, 2002 – brązowy medal drużynowo, 2004, 2010); w DMŚ (2009 – brązowy medal indywidualnie na 3. szachownicy), w DME (1999, 2001, 2005 – złoty medal drużynowo, 2007 – srebrny medal drużynowo, 2009 – srebrny medal indywidualnie na 4. szachownicy, 2013). Najwyższy w karierze ranking, 2445 punktów, zanotowała w kwietniu 2002 roku, co dało jej 24. miejsce na liście FIDE. Pochowana została na cmentarzu na warszawskim Wawrzyszewie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Joanna_Dworakowska; https://pzszach.pl/2024/04/14/s-%E2%80%A0-p-joanna-dworakowska-1978-2024/
DYTKO Ewald Oskar (później Edward Jan) (18 X 1914, Załęże – 13 VI 1993, Katowice) –piłkarz, zawodnik klubów sportowych: „Dąb” Katowice (1931–1939), Erster Fußball Club Katowice (1939–1942), „Gwardia” Katowice (1945), „Baildon” Katowice (1946–1950). W l. 1935–1939 wystąpił 22 razy jako reprezentant Polski, m.in. na IO (1936) i MŚ (1938). Pracował jako trener: Robotniczy RKS Radzionków, RKS „Walcownia” Dziedzice, BKS Bielsko, „Orzeł” Sośnica, CKS Czeladź, KS Huta Łaziska, „Dąb” Katowice, GKS Katowice. Osiągnięcia: występy w I lidze (1936). Pochowany na cmentarzu parafialnym w Katowicach-Dębie.
B. Tuszyński, H. Kurzyński: Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2010. Warszawa 2010; U. Rzewiczok: Dzieje Dębu (1299–1999). Monografia historyczna dzielnicy Katowic. Katowice 1999.
DYTRYCH Paweł (1899–1919, Roździeń) – górnik, działacz gniazda Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Małej Dąbrówce; uczestnik I powstania śląskiego (zmarł w szpitalu wskutek odniesionych ran). Patron ulicy w Katowicach.
Patronowie katowickich ulic i placów. Red. U. Rzewiczok. Katowice 2013.
DZIAŁAS Franciszek (24 II 1934, Katowice – 1 XI 2017, Katowice), pływak, waterpolista, zawodnik sekcji pływackiej Gwardii Katowice, WKS Łódź, Naprzodu Janów, Siemianowiczanki; trener i sędzia pływania, skoków do wody, waterpolo; działacz WOPR Katowice (współtwórca organizacji, związany z Oddziałem Miejskim WOPR, a także z drużyną WOPR przy MOSiR, której był współzałożycielem; przewodniczący komisji piłki wodnej przy Śląskim OZP. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Francuskiej.
W. Klimontowicz: Sport pływacki Górnego Śląska. Katowice 1998; http://slaskiewopr.pl/2-uncategorised/142-zmar%C5%82-franciszek-dzialas
DZIEWIOR Edward (7 III 1924 – 23 I 1990, Katowice) – działacz sportowy, wieloletni zawodnik; członek komisji rewizyjnej sekcji hokeja na lodzie w AZS Katowice. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Panewnikach.
„Dziennik Zachodni” 1990, nr 18–19; Inskrypcja nagrobkowa na cmentarzu komunalnym w Panewnikach.
DZIĘCIOŁOWSKI Adam (3 XII 1924 Bydgoszcz – 19 XII 1991, Zabrze) – szachista; zawodnik KS „Start” Katowice (dwukrotnie zdobywając z tym zespołem tytuł Drużynowego Mistrza Polski: 1949 i 1955), AZS Gliwice (do 1960); I trener ►Krystyny Radzikowskiej. Osiągnięcia: 11 (2–3–7) medali MP w zawodach indywidualnych i drużynowych (1949–1978).
http://www.szachypolskie.pl.
DZIUBEK Zygmunt (17 VI 1941, Jaworzno – 25 XI 1993, Katowice) – dziennikarz. Był absolwentem Wydziału Prawa UJ w Krakowie. Pracował w gazetach: „Dziennik Zachodni”, „Trybuna Robotnicza”, „Sztandar Młodych” i Ośrodku Telewizji Polskiej w Katowicach, a w l. 1987–1990 jako redaktor „Sportu”.
B. Tuszyński: Bardowie sportu. Wydawnictwo z okazji 50-lecia Klubu Dziennikarzy Sportowych. Warszawa 2009.
DZIUNIKOWSKI Krzysztof (1970 – 24 VIII 2015, Będzin), wieloletni członek zarządu Śląskiego Związku Piłki Siatkowej; KKS Kolejarz Katowice w czasie jego prezesury osiągał znakomite wyniki w rywalizacji młodzieżowej, a zespół I ligi kobiet plasował się w krajowej czołówce.
https://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,333446,Krzysztof-Dziunikowski-nekrolog.html; https://www.pzps.pl/pl/zwiazek/wydzialy-i-komisje/marketingu/komunikaty-wydzial-marketingu/216-temp/10373-zmarl-krzysztof-dziunikowski
DZIURA, zob. Alfred ►Wróbel.
DZIUROWICZ Marian (16 VII 1935, Sosnowiec – 21 VI 2002, Katowice), pseud. Magnat – piłkarski działacz sportowy. Był członkiem zarządu GKS Katowice – pierwszym wiceprezesem (1976) i prezesem (1988–1995). W l. 1991–2002 sprawował funkcję prezesa Śląskiego Związku Piłki Nożnej. Zasiadał we władzach Polskiego Związku Piłki Nożnej: od VI 1989 członek Komitetu Wykonawczego i wiceprezes ds. ligi (1989), a od VI 1991 członek Prezydium i wiceprezes ds. finansowych (1991), w l. 1995–1999 prezes; zawieszony w czynnościach (1998) wskutek konfliktu z szefem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki Jackiem Dębskim. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Murckowskiej w Katowicach.
DZIWISZ Augustyn (28 VIII 1918, Chorzów – 3 VIII 1982, Katowice) – piłkarz KS „Ruch”, po 1934 „Czarni” Lwów, „Union” Gdynia, „Flota” Gdynia, po 1945 RKS „Batory” Chorzów. Po zakończeniu kariery sportowej postawił na pracę szkoleniową. W 1948 roku – po zaliczeniu kursów trenerskich m.in. w Brukseli – wprowadził „Baildon” Katowice do II ligi. Potem tworzył podstawy I-ligowej piłki w Radlinie. Pracował jako trener w klubach: „Szombierki” Bytom, „Cracovia” Kraków, „Motor” Lublin, „Piast” Gliwice, „GKS” Katowice, „Lech” Poznań, „Miedź” Legnica; w 1964 przez krótki czas prowadził też „niebieskich”. W 1962 zanotował swój największy sukces – z „Górnikiem” Zabrze świętował zdobycie tytułu mistrza Polski. Był trenerem koordynatorem Śląskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Brat ►Karola Dziwisza. Pochowany na cmentarzu w Bogucicach.
A. Gowarzewski, J. Waloszek: Ruch Chorzów. 75 lat „Niebieskich” – księga jubileuszowa. Katowice 1995.
DZIWISZ Karol (14 VI 1911, Wielkie Hajduki – 22 X 1982, Katowice), pseud. Kałek, Bomba – piłkarz KS „Ruch” Chorzów; pięciokrotnie świętował z „niebieskimi” tytuł mistrza Polski; dwukrotnie wystąpił w reprezentacji Polski (w 1933 w meczu z Belgią i w 1934 w meczu z Rumunią). W marcu 1945 należał do najaktywniejszych działaczy odradzającego się „Ruchu” Chorzów. Jako trener prowadził wiele drużyn lokalnych na Śląsku, m.in. „Piast” Gliwice (grający trener), „Rapid” Wełnowiec, „Naprzód” Lipiny. Brat ►Augustyna Dziwisza. Pochowany na cmentarzu w Bogucicach.
A. Gowarzewski, J. Waloszek Ruch Chorzów. 75 lat „Niebieskich" – księga jubileuszowa. Katowice 1995; Sezonie otwórz się. Informator piłkarski 1958. Katowice 1958; „Dziennik Zachodni” 1982, nr 165.
DŻIM zob. ►Skorupa Piotr