V

 

VERBAND DEUTSCHE KATHOLIKEN, ORTSGRUPPE ZAŁĘŻE-DĄB, organizacja katolików niemieckich w Polsce, zał. 24 VII 1924 przez ►Józefa Thomysa. Siedziba mieściła się w restauracji ►Marka przy ul. Wojciechowskiego (ob. ►ul. Gliwicka), później w Katowicach przy ul. Powstańców 43. Prowadziła działalność religijną (m.in. obchody dnia św. Bonifacego), oświatową (własna biblioteka), turystyczną i oddział młodzieżowy (►Deutsche Jugend Kraft). W 1933 skupiała 237 członków, a w 1939 tylko 53. Funkcję prezesa sprawował Norbert Jelitta, sekretarza – Paweł Mikisch, skarbnika – Józef Schmidt.
APK, zesp. Verband Deutsche Katholiken Katowice, sygn. 13.

VERBAND DEUTSCHE KATHOLIKEN W ZAŁĘŻU, stowarzyszenie założone w 1925 roku; sekcje: młodzieży żeńskiej (Maria Scholz, założona w 1928 roku), 41 członków; chłopięca (zał. w 1929), 28 członków; muzyczna (zał. w 1930), 50 członków; działacze: Eugen ►Franz, ks. Otto ►Krayczyrski.

VEREIN ZALENZER SPORTFREUNDE, niemieckie stowarzyszenie sportowe, zał. III 1922, jednosekcyjny klub piłkarski. Siedziba mieściła się w restauracji Ani Ebel. Do VI 1923 członek Oberschlesische Fußballverband, w 1923 przyłączyło się do Górnośląskiego Związku Piłki Nożnej w Katowicach. Nie wykazało żadnej aktywności sportowej. Zastrzeżenia do pracy klubu miały katowicka i załęska policja, traktując klub jako siedlisko szowinistów niemieckich. Funkcję prezesa pełnił Paweł Ameske.
A. Steuer: Ruch sportowy w Katowicach-Załężu (1895–1998). W: „Kronika Katowic”. T. 8. Katowice 1999.

VIA MAGNA, średniowieczny trakt komunikacyjny, wzmiankowany w akcie nadania przez księcia opawsko-raciborskiego ►Mikołaja z 15 XII 1360 ►Ottonowi z Pilczy Jaźwiec, Załęża, Bogucic etc. Przebiegała od Bańgowa przez Bytków do Dębu, Załęża, Ligoty, Piotrowic i Mikołowa; łączyła szlaki południowe (Racibórz, Cieszyn, Pszczyna) z szlakami handlowymi północnymi i północno-wschodnimi (Bytom, Czeladź i Kraków). Fragmentem tej drogi jest m.in. ►ul. Pawła Pośpiecha.
https://www.swjzaleze.katowice.opoka.org.plhistoria.

VICTOR, huta cynku w Załężu (położona u zbiegu ob. ulic ►F. Bocheńskiego i ►Załęska Hałda); budowana w 1840, w 1865 połączona z hutą cynku ►Johanka, w 1877 zakończyła działalność. Prowadziła działalność w murowanym wysokim budynku, nakrytym 2 spadowym dachem, położonym na parceli o pow. 30 mórg; była wyposażona w 24-muflowe piece destylacyjne, opalane węglem kamiennym; produkcja 242 t. cynku (1855), 608 t cynku (1876); właściciele i dzierżawcy: Karl Neumann, ►Aleksander Friedrich von Bally z Chudowa, Louis Teodor Moritz von Eichborn, Friedrich Schultze, Karl Albrecht, ►Christian Gustaw von Kramsta.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997; G. Grzegorek, A. Frużyński, P. Rygus: Kopalnie i huty Katowic. Kreacja i redakcja G. Grzegorek. Wstęp L. Jodliński. Katowice 2017.

VICTOR, kopalnia na granicy ►Załęskiej Hałdy i Brynowa (rejon ul. ►Upadowej), wydobywano w niej węgiel kamienny i żelaziak. Właściciele: Aleksander von ►Bally, Fryderyk von ►Wrochem; od 1839 roku Loebel Freund; następnie różni zmieniający się właściciele; od 1853 Gustaw von ►Kramsta; w 1858 została połączona z kopalnią ►Charlotte; od 1869 przeszła w ręce jego spadkobierców (Paulina Schmidt, Georg von Kramsta, Leopold von Kramsta, Paulina Johnston, od 1883 w ►Kramsty Gwarectwie.
G. Grzegorek, A. Frużyński, P. Rygus: Kopalnie i huty Katowic. Katowice 2017.

VICTOR, pole górnicze w ►Załęskiej Hałdzie, o powierzchni 1,3 km kw. nadane 27 stycznia 1838 roku Alexandrowi von ►Bally z Żelazna, graniczyło z polami: ►Charlotte, ►Kleine Helene, Neu Beate, Oheim, Conrad, Heilige Drei König; prawem cesji po jego śmierci przeszło w ręce spadkobierców Fryderyka von ►Wrochema; w 1839 roku 61 kuksów przyznano Loeblowi Freundowi; od 1841 eksploatowane szyby: ►Alexander, ►Amalie, ►Antonie, ►badawczy, ►Clara, ►Eduard, ►Emil, ►Friedrich Wilhelm, ►Johannes, ►Julia, ►Ludwig, ►powietrzny, ►Romus, ►Theodor. W 1870 roku wydzielona z tego pola parcela została sądownie przekazana gminie załęskiej na budowę szkoły w Załężu; majątek przemysłowy dał początek ►Kramsty Gwarectwu; w 1937 pole przemianowano na Załęże.
G. Grzegorek, A. Frużyński, P. Rygus: Kopalnie i huty Katowic. Katowice 2017.

VON MOLTKESTRAßE zob. ►Gliwicka ulica

VORWERK OBEROKY zob. ►Obroki

 


LEKSYKON ZAŁĘSKI

WSTĘP

Leksykon załęski ma charakter popularny, będzie zawierać minimum 1500 haseł ujmujących okres od czasów zamierzchłych do współczesności. Granice terytorialne powstającego dzieła wyznaczają granice historyczne Załęża, różniące się od współczesnych. Dlatego wśród haseł uwzględniono struktury administracji terenowej, w obrębie których funkcjonowała miejscowość (dotyczące takich jednostek terytorialnych, jak: księstwo cieszyńskie, księstwo raciborskie, majorat mysłowicki, powiat bytomski i powiat katowicki), a także struktury administracji kościelnej (dekanaty), do których miejscowości należały.

W hasłach poruszono tematy: biograficzne, topograficzne, topograficzno-historyczne, historyczne, gospodarcze, wyznaniowe, kulturalno-oświatowe, omówiono zabytki i pomniki, struktury lecznictwa i kultury fizycznej, parę haseł poświęcono kulturze ludowej.

Notki biograficzne dotyczą wyłącznie osób nieżyjących, pochodzących z terenów historycznego Załęża, a także tam zamieszkałych bądź działających, rozsławiających je poza ich granicami, o ile o ich działalności zachowały się ślady w źródłach lub dostępnych opracowaniach. Było to jedyne kryterium, jakie zastosowano, stąd w leksykonie znalazły się osoby o różnych opcjach narodowych i różnych orientacjach politycznych (m.in. działacze lewicowi, przedstawiciele duchowieństwa, osoby konsekrowane, właściciele Załęża, działacze samorządowi, powstańcy śląscy, sportowcy, nauczyciele, przedstawiciele świata kultury, dyrektorzy zakładów pracy).

Ważną część leksykonu stanowią hasła topograficzne – zarówno z topografii urzędowej (dotyczą większości ulic Załęża i Załęskiej Hałdy, nazw osiedli i kolonii, miejsc historycznych), jak i z onomastyki ludowej. Pewna grupa haseł dotyczy wydarzeń historycznych, ich wpływu na dzieje Załęża (np. działalności Armii Radzieckiej w styczniu 1945, II wojny światowej, struktur ruchu oporu podczas okupacji, I wojny światowej, powstań śląskich, plebiscytu górnośląskiego, wojny trzydziestoletniej, wojen saskich, wielkiego kryzysu gospodarczego).

Duża grupa haseł dotyczy jednostek gospodarczych. W tej grupie znajdują się wszystkie kopalnie z szybami i polami górniczymi, huty, kuźnica i inne jednostki gospodarcze różnych branż. Pewna grupa haseł odnosi się do rzemiosła, usług i handlu – obejmuje opracowania dotyczące nazw branżowych (np. fryzjerstwo, kowalstwo, piekarstwo), rzemieślników wykonujących wybrane zawody (np. budowlańcy, piekarze, stolarze), a także niektórych hurtowni, sklepów i mających długoletnie tradycje restauracji. Nie pominięto również haseł związanych z rolnictwem (np. hodowla bydła, drobiu, koni, trzody oraz uprawa roślin użytkowych, ziemniaków i żyta).

Starając się uwzględnić wszystkie aspekty dziejów Załęża, opracowano też hasła związane z życiem parafialnym realizowanym w 3 istniejących kościołach (parafie, związki i stowarzyszenia kościelne, obiekty sakralne), edukacją przedszkolną, szkolną i pozaszkolną, lecznictwem (szpitale, ważniejsze przychodnie, apteki), kulturą fizyczną i turystyką (struktury i kluby sportowe).

Przy opracowaniu leksykonu korzystano z archiwaliów Archiwum Państwowego w Katowicach i jego oddziałów w Pszczynie i Gliwicach, Archiwum Miejskiego w Katowicach, Archiwum Kurii Archidiecezjalnej w Katowicach oraz zgromadzonych w Muzeum Historii Katowic, a także informacji zamieszczanych w prasie historycznej i współczesnej, okolicznościowych wydawnictwach jubileuszowych oraz literaturze naukowej i popularnonaukowej.

Antoni Steuer

autor koncepcji opracowania i treści haseł


 


wspolczesne-granice-zaleza

Współczesne granice Załęża